Aðýr bir sorunun altýnda kalmýþtýr yalnýzlýðým
uçsuz bucaksýz hayaller konvoyundan gerçeklere,
gözünü kan bürümüþ gerçeklere yol almaktayým.
bilinmez uçurumlardan karanlýk dehlizlere yuvarlanmaktayým...
kar taneleri bir bir öperken dudaklarýmý
sensizliðin vakur bakýþlý soðuðunda ,ölümle raks etmekteyim.
kimsesizliðim biliyor ki sensiz bir baþýma kimsesizliklerdeyim.
kolum kanadým kýrýk
kanýyor tüm umutlarým
karanlýðýn vehminde bir çiçeðin muþtusunda seni aramaktayým,
ellerindeki beyaz gül gibi, o susuzluktan
ben sensizliðin yangýnýndan solmaktayým.
ateþ vurdukça bedenime
ukbada senin hasretinledir darmadaðýnýklýðým.
ne olur gel
sensizlikte seni yaþayýp,sana uyuyup,sana uyanmaktayým...
ne olur gel
karanlýðýn vehminde boþlukta ellerim seni aramaktayým...
ne olur gel
kar gibi sensizlikten
bir beyaz gül gibi
ürkekliðimin gölgesinde çýrpýnmaktayým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.