Þehrimin ýþýklarý
Gecenin Düþlerini parlatýr.
Ve her gece kýyameti kopar korkularýn.
Kýrýk bir aynadan bakýyorum yine sana
Aklýmýn benden kaçýncý göç ediþi
Bilmiyorum
Ah þu yüreðimi bölük pörçük eden kadýn
Gözlerin bir cehennem yangýnýný okþar
Ah þu yüreðimin istanbul’u
Ayla yýldýzýn dansýydý
Ýdam edilen kuþlar
Bu yüzden gölgelerim hep lacivertti gözlerinde
Kisranýn saraylarý yýkýlýr sessizliðin üstüne
ve Ölü bir çocuðun yüreði
Kirli aþklarý biriktirir odasýnda
Eli tetikteymiþ ayrýlýklarýn
kime uyansam
Ölen hep ben olacakmýþým
Sýð bir aþktýr yalnýzlýðýn adý
Ve
Yalnýzlýk hepimizin kýblesiydi.