Ne zaman gözlerini hatýrlasam; içimde acým, yüreðimdeki yangýným bir çýð gibi, bir orman gibi ben sana ihanetimi affetmedim. Hapsettim kendimi kýrk kilit altýna; kendimi affettirebilirmiyim diye, ama faydasýz her þey ayný ben sana ihenetimi affedemedim. Hep düþündüm, ben nasýl yaptým? çiçekler açarken yüreklerimizde, deli boranlarý, buz damlalarýný nasýl yarattým? ben sana ihanetimi affedemedim. Bir gün diyorum bunu baþarýrsam, bil ki ben yaþamýyorumdur, susmuþtur yüreðim, kapanmýþtýr gözlerim, ben sana ihanetimi affetmedim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.