Birgün bir bahçeye on gül dikildi,
Hem de bahçenin en mütena köþelerine.
Can sularýný verdi bahçivan, sonra çekildi.
Güller bir yarýþa baþladýlar, açmak üzerine.
Ýlk baþtaki gül, pembe bir çehreyle goncalandý.
Sevindi bahçivan, ona iltifatlar sundu.
Bunu görünce diðer güller kýskandý.
Kökleri, dallarýndan akan gözyaþlarý ile yundu.
En çok aðlayan gül, köþedeki minik güldü.
Öylesine aðladý ki yapraklarýndan kan damladý.
Ortadaki güllerden biri de pek üzüldü.
Fersiz gözyaþlarýyla içten içe aðladý.
Minik gül, goncasýna kanýnýn rengini verdi.
Kan kýrmýzý bir güzellikte açtý, mahzunca.
Ortadaki gülü ise sararttý derdi.
Baþka bir güzel oldu, sarý olunca.
Bu üçgül açtýlar, renkleri ayrý ayrý.
Herbiri bir duygunun timsali oldular.
Umut pembe, aþk kýrmýzý, ayrýlýk sarý.
Diðer yedi gül mü? Onlar, soldular.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
MECBURİ GİTMELER İNTİKAM KÜLLERİM GÖZYAŞLARIMDIR GÜLLER SENİ DÜŞÜNÜRÜM GÜL OLMAK KARÇİÇEĞİM YAĞMUR DENİZFENERİ GERÇEKLEŞTİR DÜŞLERİMİ