Garibin mezarı

Ben ölürsem, beni garip sansýnlar,
Bir garibin, tam yanýna koysunlar,
Mezar taþým, olsun taþtan aðaçtan,
Gelen giden kimdir diye sorsunlar.

Mezar yerim dar olmasýn, kazýnca,
Geniþ olsun, rahat olmam yatýnca,
Hiçbir kimsem, aðlamasýn baþýmda,
Kara toprak, yorgan döþek olunca.

Toprak örtün bolca, bolca üstüme,
Garip yazýn, taþ tahtadan büstüme,
Kara toprak bu kim desin yatarken,
Gelmez olsun, hiçbir kimse üstüme,

Yýlan çýyan dostum olsun yerimde,
Yaram olsun, çürük olsun derimde,
Siz, siz olun gül falan’ da dikmeyin,
Gül yerine, toz taþ olsun üstümde.

Çoluk çocuk, hiç bilmesin yerimi,
Bir gün melek, sorar benim halimi,
Görev almýþ mavi melek duydum ki,
Hazan günü, bekler durur ölmemi.

Ben garibim, geniþ olsun mezarým,
Ben derdimi sayfa, sayfa yazarým,
Sýcak demem soðuk demem mezarda,
Siz gezerken ben yan gelir yatarým.

A.Yüksel Þanlý er
28 Temmuz 2011-07-28
Antalya











Sosyal Medyada Paylaşın: