SADECE BEN...

þu an bu sesslikte seni düsünüyorum.
yalaným çürüsün ...
her an her dakika düsünüyorum demiyor da,
bir yýldýz kayýyor gökyüzünden sana doðru
ve , gögsümü yara yara geliyor bana dogru...

içimin gizli kayitlarinda senin adin saklanirken
adinin yasli adimlarinda benim adim eziliyor
kalkamiyorum ayaklarimin üstüne dizlerim tutmuyor...
ve kahýrlý gözlerinde benim olan
incitilmis gamzelerinde ki o yaþlarin
sende benim olan bir avuç tuzlu avuntular...

dinledim sessizliðini ...
vermedigin cevaplari okudum tekrar tekrar
sen sustun !
ben suþunu begenerek dinledim
gözlerin týrmalarken sol yanimi
sonra bende sustum ,özür diledim ...
suskunlugumuz konustu bir zaman sonra
sesi kesilmis amalar gibi...
kafesimi daraltan bakislarin benim oldu
dilini gülerken görmeyeli uzun oldu
gözlerini bakarken görmeyeli çok oldu
ve ben sürgün yedim yenildim
susuþuna ...

sende
bakipta göremeyenler mi daha sevgilidir ?
yoksa ,
görmeden bakabilenler mi ?
soruyorum ...

dibi görünen bir kuyuda sesim duyulmuyor ...
sadece bana sagýr kesilmiþ kulaklar
sadece benim gözlerim isiksiz kaliyor
sadece ben agliyorum.
sadece ben karanligi seviyorum .
sadece ben gidiyorum.
sadece ben ...
sadece ben ...
bir tek ben ...
Sosyal Medyada Paylaşın: