Semavere Düşen Çığ
Veda ettiðin demde semavere çýð düþtü
Buðulu gözlerimde güzelliðin efsane
Acýdý içtiðim çay sineme kor üþüþtü
Artýk her çay saati özlemine bahane
Sen Ýstanbul’da mukim ben Ankara’da meftun
Gönül daðýnda tufan semavere düþen çýð…
Bir anemon mevsimi hazana tebdil etti
Turna teleklerinde hüzün açtý çiçekler
Umut yüklü bulutlar seninle çekip gitti
Þimdi geçen saatler gönle hep hüzün ekler
Sen Ýstanbul’da leyla ben Ankara’da mecnun
Gül mevsiminde ayaz semavere düþen çýð…
Yaralý bir þehirde baðlandý elim kolum
Figüran da deðilim sensiz aþk sahnesinde
Hep çýkmaza götürür bu demden sonra yolum
Bundan böyle burukluk semaverin sesinde
Ankara harabeye döndü senin vedanla
Ýstanbul senle maðrur bulutlarýnda gurur
Yerle yaksan eyledi semavere düþen çýð
Çayýn sensiz yok tadý gel tatlandýr edanla...
Ankara,26.07.2011 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.