Ýnerken mücadelemin yorgun yelkenleri, Benimdir hep hüzünleri birilerinin. Yüklüdür kamaralar býrakýlan eþyalarla, Yörede bile deðil býrakýp giden sahipleri.
Yalnýzlýðýn harareti çöker günden sonra, Sadece gökyüzünde yýldýz saymakla geçer gece. Ve kaydýðýnda bir tanesi yeniden baþlar sayým, Bir naðme eþlenir tüm anýlara, dinlenir ta ki tüketene...
Bölüþecek birisi aranýr, olmasa da kabuldür samimiyet, Öyle kesattýr talih, kuþlar bile tünekte uyur her daim. Kederdir ruhta esas fatih, körelmiþtir külliyen maneviyat. Bir nefes alnýr yenilere, tutulur ta ki tükenene...
Sosyal Medyada Paylaşın:
atlantis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.