Birisi daha eksildi hayatýmdan, Yüzümdeki çizgilere yenisini katarak. Hüzün baðlarýmýn bozumunda, Baþ rençper olup da, Kederi daim kýldý kadere alak.
Gözlerimdeki oykanus biraz daha kabarsýn, Hayatýna manzara katmak için yarattýðým... Gemiden firar ediþ süratine bir bak!... Anladým, heveslisin derhal infazýma, Býrakmadýðýna göre ardýnda bir tek filika.
Merakýmdandýr sessizliðim, düþünüyorum: Neden diniverdi birdenbire fýrtýna? Acaba hürlükten mi geliyor cazibesi ölümün? Kibirinle harp halinde yaþamaktansa Platon gibi ürkmem de hemen ölürüm!
Yalnýz hüznün müzminliðine geçmez hükmüm, Her yok oluþla yeniden doðmayý bilirim lakin, Hayatlarýnda iz býrakabildiysem sevdiklerimin... Nefret etmem yine de, zaman katýyor vademe, Tüm nankörlüklere raðmen bertaraf ettiðim kin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
atlantis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.