Ey Aþk!
Sustuðun bir kitap da ben olayým.
Hasret girdabýna sal da beni,
Saldýðýn koylarda yana yakýla seni bulayým.
Sensiz hiçliktir varýmda hilkate bürhanlar,
Tecelline gel de ortak olup, sana dolayým.
Bir biçaredir gönlümde sana hasret odalar,
Ýçimi eritir, içim seni arayýp, seni sorar,
Fýrat akar, Dicle çaðlar bulmak için Anayý,
Küheylanlar koþar daðlarýn vuslat türkülerinde
Yüreðim tek sana muhtaçken gözlerim aðlar,
Vurduðun yerdeki yaraya, yar düþerde, susarým.
Ölüm bir baþka, huzur bir baþka beni sarar,
Sensiz bu can gözleriyle neye susup, aðlar?
Gel, nefesin nefesime ver, ben sen olayým.
Ýmdi hazýr iken gel de sar beni çuhan ile,
Sustur divane nefsimi, yak beni âleminde,
Cehennem olsa diyarým, al beni yine de.
Uyduðum en balið Hak senin adýn olsun,
Niyazým kapýnda, sana sual olunmasýn,
Hiçlik babýnda yaram varlýðýnla sýhhat bulsun.
Kelamýn bala damlayan tadýna sana kanayým.
Sen ki hülyasýnda bürünensin Cennet hurisine,
Baktýðým anda erit beni deminin cilvesinde.
Mubahhar çehren ile þavkýný sun geceme,
Vakit duaya iltica eylensin þak þak,
Kýrýlan her parçasýnda ben nuruna donayým.
Nail olurum kemalinde Rýzanýn pinhan hilkatine,
Hu der inler aðaçlar, rüzgârlar eser efil efil
Tenkidi olmaz hiçbir canlýnýn yaradýlýþ adýna,
Gülüverir tenimde kirli günahlar mabedim,
Layezal teþbihine duadýr sessiz inleyiþlerim,
Bir baþkadýr seninle, bir baþka olur niyazým,
Ah der yanarýmda, ben tek seni ararým.
Ey Aþk!
Varlýðýn yokluða bürhan olduðu zamandýr dünya,
Âlemler hiçe daldý, hiçlikte boðuldu hürmet cana,
Yokluðunla pek bir divane oldu þu bî-vefa,
Hakkýn diliyle, varlýðýn eliyle gel haydi bu yana.
Bak! Tarumar olan tek varlýðým olmadý kamu âlemde,
Sustur bimar varlýðýma iliþen günahý haddesiyle
Gülþene, gül layýktýr þeymasýnda zillet-i anda
Gel de hirfetinden kemal sun, içeyim kana kana
Bir rüya olsun, bir hülya dolsun çeþmin senin adýna.
Ey Aþkýn içinde aþklar kanatan bahtý makber olan dilþen-i rüya,
Dil-hun oldum da, çeþn-i vuslatýna çaðýrmaz mýsýn hâlâ?