Yalnýzken seni büyüttüm çýlgýn hasret kalabalýklarýnda
Seni kendi yalnýzlýðým bildim yokluðunun satýr aralarýnda
-1-
Ucu ucuna yaslanan daðlar misali
dayandým umutlarýn yakasýna
akan nehirler boþaldý ruhumun maverasýna
duraksadým rüzgarýnda gelgitlerin
hiç olmadýðý kadar adýmý sakladý
dilimde pelesenk aþk sancýlarý
birkaç dakika sonra yanaðýma düþüverdi
yanaðým yalýnayak üþütmelere bilenirken
kargalarýn yolcusu oldu ilham perileri
onca susmalar kekeme avuntularý sýrtladý
besmelesi çekilmemiþ bir aþk döküldü avuçlarýma
her makamýnda bir renge bulandý sabah ezanlarý
susmam lazýmdý süslü bir dilberin iþveli hülyasýnda
Nice az kaldý umutlarým
hep umutlar mý yara alacaktý
ayrýlýða bir nokta koydu yanýþlarým
ansýzýn gözlerim yaþardý
-2-
Hiçbir kimseye hiçbr þekilde anlatma mecburiyetim yoktu
çokça aldanýþlar sundu çokça seviþlerim
uygar bir gezegene seyahata çýktý sabýrdan kalem
mürekkebine ait bir hikaye besledi tereddütler
kanla yazýlmýþ bir destana ait kaldý hayatým
kimseye anlatmak peþinde deðildi sevdalanýþlarým
anlatmak kolaydý aslýnda yaþarken olmayacak hayalleri
tütün basýlmýþ yaralar sakladý boþ sigara paketleri
oysa bir kanepe üzerinde çoktan unutulmuþtu kitaplarým
herkes kendi sevgisini severken yüreðinin yarýsý
beni çoktan tutmuþtu kaysa ait vebalý aþkýn sancýsý
Ara sýra yýkýlýþlarým oldu
sevindi çoðu benim halime
gözlerim hep sevmelere doldu
döküldü yaþlarým ellerime
-3-
Yaðmurlu bir gündü aþka ustura misali bileniþim
bir þiirdi, bir þarkýydý yollarda efkarlanýþým
yeþil bir sayfa açmaya hazýr deðildim ancak
kelimeler lügatin en kayýp yanýna saklanýrken
akþam serinliði vurdu kayýp arzularýmýn baþýna
sarsýlan bir yürek ümüðüne kapýlýp sözlerim
uçurum olup düþüverdi çýplak kanýtlarýn þehrine
inim inim inlemek harcýydý yaþamak denile fahiþe
eksik bir ölüm koyup düþlerimin kabus soluklarýna
kazanýlmýþ ne varsa tutuverdi yýldýzlar ellerimden
yeni bir giriþ çekti taburesinden joker efendi
genetik acýlar parlayýp düþlerimin arasýndan
iki nokta koydu mirasyedi piþmanlýðýmýn
Tutkunu sapkýn bir çað baþladý
adý dönmelere ait seyrüseferler
mubah anarýþlarý taklar yýkamadý
kusuru vardý ki yazamadý kelimeler
-4-
Masallar öldü aylarýn erciyes yangýnlarýnda
bir itfaiye sireni kadar acýklýydý leylanýn hüznü
sevinci ölümleri gözleyen iki yeþil rüya besledi
düþüverirken uçurumlar mesafeler arasýndan
suyun yüzüne gülümserken Mart azgýný göçmen kuþlarý
türküsünü yanýk sesli bir ozan yazdý anadoludan
usul usul kalem ucunu kýrdý beyazlar arasýnda
yoklamasý eksik acýlar sardý o bengü mihribaný
arka cebinde biriken aþklar eskidi yýllar evvelinden
bir gülücük için düþüverdi umutlar lehçesinden
acý piyazlarýnda en büyük yýkým oldu aldanýþlar
sevmelere layýk iki can buharý yangýn seviþlerinde
çokça bir þimdiki yaþam düþledi yürekteki evliya
Bulgusu yitik bir suçtu erdem
düþüverdim kendi hayallerimden
bir an olmuþken artýk sersem
ümitler yýkýlýverdi erkenden
-5-
Diz baðýna üzüm þýrasý yapýþmýþ bir genç kýz sustu
anlamsýz þehvetliðinde gözlerim çatkapý yaklaþýrken
yüreðime ait bir nida duydu esrik renksizliðim
iyi anlarda sihirli bir kalem oldu yalnýzlýk
haftalar acý çektirdi öykümün harabe sokaklarýnda
gülümsedi pencere önü çiçeklerin sesleniþleri
yiten her mevcut silinirken hayatýn baðrýndan
birbirine eksik el susayýþlarý yaþadým zamandan
bir ad aradým sordum polis kýlýklý her soytarýya
düþkünlüðümün kendi babalýðý kýstý telsiz seslerini
çocuk olup hayaller kurdum soðuk yataðýmda
hiç bu kadar dalmamýþtý gözlerim, bu kadar fazla
dondurma kaselerine boþaltýrken susuzluðum
umutlarýn kefelerine intikal ediverdi rengarenk
fazla zorlamayada gelmedi kýr çiçekleri ardýndan
rengarenk bahçesinde ölürken kumral gülüþler
basamaklarýn son susayýþý sardý beni en derinden
parfüm kokusunda bir imtiyaz
her türlü insan var yakamozlarda
cahiller, cahiller kadar anlatmaz
sinema ekraný düþkün sapýklýklarda
-6-
Hiç sonlarý sevmediðinden hep devam etti aþklarým
üþümeye karar vermiþken kan tutan dertli mýsralarým
ucuz pazarýnda iþportaya çýktý dertli ayazlarým
kimse bilmeye mecbur deðilken aþktan yana yanýþlarýmý
aþtan fazla yakarýþlar çiviledim adýmýn üstsüz baþýna
mabeyn düþkünü sapkýnlýk oldu pembelerin ayinleri
hiç bu kadar yakýþmýyordu beyaz beyaz olalý çoktan
elleri toprak sarýsý bir har sardý yüreðimi apansýz
ölümleri çoðaltan seviþlerin ürkek sesli güvercini
barýþ adýna zeytin topladý izmirin en güzel bahçesinden
bir gemlik kadar suskundu deniz gözlerin harcýnda
yalnýz adýyla beslenmeyenlere gebeyken bir saatçi
tik tak çýlgýnlýk ediverdi saatlerin hasret kredileri
parmaklarým kývranýrken aþkýn sopsoðuk kentlerinde
saçlarýný rüzgar yemiþ bir bulutla tanýþýverdi
belkisiz meðerlere dönüverince amatör çýlgýnlýklar
yýprandý üyeliði bir hayat olan kýzgýnlýklar
ayracý kalmamýþ öpüþler bekledim
yýprandý ayaküstü sarýlmalar
sisli bir gölgeyi yere indirdim
düþekalka bana güldü avutmalar
...