evlat
Seyhin sultanýn gelsin senin
Hakkým dogrulmuyor benim
Terazim yanlýs
Binlerce evladý yaran ve sülün ettik
Hem hak, hemde hakký yardan ayýran
Hak bizi serden ayýrana
Hakkým ser olsun türkülerimi bölene
Odana mavi fincan
Kürt türküleri gözleme
Caným ekmek kuyruklarýnda
içimde Diyarý bekir
Yaðmalýyor Elazýð beni
Dersim türküleri bende
içimi ortadan ikiye ayýran
ve hep bana kabahat bulan
çocuklarým kýrðýnlýðým
evlatlarým yakýyor bedenimi
bekareti kardeþliðimin
ana avrat helal ettim
insanlýðým
ne istiyorsanýz yýrtýlýn benden
içimin en derinden yandýðý yerim
çekip oklava ile bazlama mevsimi
adam akýllý dövmek seni
yazdým kaderimi kebab ettim
içtiðitim suyum haram olsun
çocuðum yüzüme tükürsün eðer
birlikte yaþamaktan daha dua ettiysem
Baþpýnar fidanlýðý , Deðirmendere Çeþme ,
Tarlada Efendiler . . . Selâm vermeden geçme !. . .
Gölbaþý - Kurupýnar , Örenli ’ ye dal da bir ,
Yerime özlem gider , gönül yaramý deþme ! . .
Oradan neþem gider
Ýsa ’ dan çaðlar önce , odun kömürü , potas ,
Kaynaþmýþ da birlikte , çaðrýlý olan rüzgâr
Gücüyle kurulmuþ hep , demir veren ocaklar ,
Hamurabi ’ den beri , döðülürmüþ kýlýçlarý çocuklarýmýn. . .
Baba ogul bilmêzler henüz Tosunlar
Dargâhi ayran ile açan
Bölge ’ de Romalý ’ dan , kalan o yüzlerce yol ,
Görünce Türkmenler ’ i ; demiþ " Buralarda kal ! . . ."
O dönemden bu yana , Yöre Türkler ’ in olmuþ ,
kardeþ olduðum insanlar
Ýl ’ de iki yükselti, Büyük ve Küçük Aðrý ,
agri ilk türkçe ögrendigim yeri
, içime bitmez kaðný ,
Deve çeke çeke insan sürünür
Ayran içe içe
Horasandan Erzuruma
El nasýrin öpe öpe
Dil tel döküle döküle
Tendürük ve Perili , Durak ve Rüzgâr daðý ,
Kucaklamakta sanki ; Anadolu ’ yu baðrý . . .
Bölge ’ nin derebeyi , Hýrçýn Tahir geçidi ,
Kýþlarý çok kiþiye , beyaz kefen biçildi ,
Sonra Ýpek , Ahlatlar , Kýlýç Gediði , Çilli ,
Adým baþý zirvede , demli çaylar içildi . . .
Murat Suyu kan akar, Taþlýçay , Fýrat ’ ýn öz evlâdý ,
O coþkun sularýnda , nice ana aðladý ,
O geçim çemberinde , sýla - gurbet sevdasý ,
Nice gelin zamansýz , kara yazma baðladý . . .
Gelince Türkmen evladý
Adalet diye dil veren anason raký vardi sizde
Dökülüyor önümde seyraný sefaletim
Konmak istiyorum diyebildim
Ayraný helal edin
Bu benim çocuklarýmýn sevdasýdýr
Bulgurumu israf etmeyin
Gönül yüküm çoktur
Bir gönül aðrýmasý
Bir yýrtýlmasý hýrsýn
Eþyanýn içerinsinde
Bir gönül yarasý memleket
Saçýlan her bir daneyi
Dýþ duvarlarýyla kucaklamak
Akýl deðil mizan gerekiyor sýrrý nizam el hak
Gidiyor aklýmdan haziran
Tezekten terazinin toprak olur kararý
Çocuklarýmý düðündüm inadýna
Ana avrat daglayacaklar inadýna
hesapta eksik yurdum yaným
duydugum her türküde
inkar edersem kaaaafirim!
Nasýrlarýmda
Yapma evladým! dedikçe
Üþüttünde ,yorganýn olmaksýzýn
Daglara çiktin oglum
Bu bizim faakirligimiz
Orta dogulu olusumuz
Bir kutsal anka kuþudur adetimiz
Umay derler adýna çocuklarý koruyacak
Hemde her kesi arkadaþ yaran bilerek
Can
Gözlerin çelimsiz karanlýk amelelik asýk suratýn
Sana senin daðlarýndan çiçekler topladým
Kaç yaþlarýnda vazgeçtiðinim ben senin evladým
içime inmiþ munzur
can ise can
Ölüm kararýn ise ölüm olsun kaderim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.