Baktım Uzaklara, Çok ötelere

Yalnýzlýk sýkýntýlarýmý, dost bilip dertleþtiðim,
Yüksek bir tepeye çýkýp, oturdum öylesine.
Baktým uzaklara, çok ötelere.
Dalmýþým hayallere düþlere, geçmiþ zamanýn derinliklerine.
Anýlar arasýnda acý hatýralar;
Tükenmiþ umutlar,
Yaþanýlmayan güzellikler,
Yok olan ümitler sýralanmakta.
Yaþ dolan gözlerim, kanayan yüreðim yasta.
Çile dolu umutsuz yýllar,
Anlamsýz yaþanmýþ hayat,
Bir ömre deðdimi? Azizim.
Vefasýz bir aþka, katlanýlan çilelere, edilen yeminlere,
Uykusuz gecelerine…
Deðmedi desem yüreðime, ne fark eder,
Yaþanýldý azizim, istenmese de.

Baktým uzaklara, çok ötelere.
El salladým güzellere.
Bakacak gözlerime, ses verecek sesime,
Sevmeyi bilen bir kalbe, muhtacým öylesine.
Ruhumu saran yalnýzlýðým son bulsun diye,
Rüzgarlara anlattým sýzýlarýmý,
Umudum olsun diye.

Baktým uzaklara, çok ötelere.
Sonbaharýmda geri dönmemek üzere,
Gelsem bu yere.
Hayatýmý yaþasam yeniden,
Son bir yolculuk yapsam, anýlar arasýnda.
Son bir hayal kurarken, yorgun düþen ruhum dinlensin.
Son kez dünyaya bakarken, yüzüm gülsün.
Son nefesimi, dostun kucaðýnda verirken,
Bulutlar döksün gözyaþlarýný.
Kazýlsýn mezarým bu tepeye,
Rüzgarlar ruhuma selam söyleye.


Mehmet Macit 15.03.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: