SEN HİÇ
SEN HÝÇ
Sen hiç akþam üstü güneþin batýþýný,
Gözledinmi?
Yaz yaðmurunda toraðýn,
Ozon kokusunu çektinmi içine.
Çalýþýp tarlada sildinmi,alýn terini,
Sevgilinin verdiði mendille.
Çocukken koþtunmu sen hiç harman yerinde,
Çiðnedinmi yürürken ayrýk otlarýný.
Ýçtinmi sarý ineðin sütünden,
Elleri nasýrlý anneyin helkesinden.
Yürüdünmü köy içine þöyle,
Sezsiz ve sakin eli arkasýnda,
Kýþýn çamurlu,yazýn tozlu köy yolunda.
Hasretlik çektinmi yabandakine,
Bekledinmi aðlayarak geceleri,
Sessizce içinden.
Baktýnmý ninene,dedene hasta yataðýnda,
Kahýrlanmadan,yüksünmeden.
Kaybettinmi hiç yakýnlarýný,
O gidipte dönülmez yolda.
Bilirmisin kör olasý yoksulluðun,
Düþürdüðü gurbet acýsýný.
Hüzün dolu bu kýsa hayatta.
Durmuþ Karabaðlý
Yeniköy-1991
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.