Aramızda Kalsın

Aramýzda kalsýn.

Siz Neruda okuyordunuz

güneþsiz bir buluþmanýzda.


Sandalyenizde oturmuþ,

hafif hafif gülümsüyordu duruþunuz...

Kýsa bir etek giymiþtiniz,

þehvetinizi açýkta býrakan...

Kahve fincanýnýzdaki ruj izi,

belki de sadece benim umurumdaydý...

Rüzgar yoktu ama,

saçlarýnýz yine de savruluyordu benden yana...

Belli ki sabahýnýzdan çýkarken,

buðulanmýþ aynanýzda biraz bakmýþtýnýz,

nemli gözlerinize...

Bilemiyorum...

Sanki daha yeni, bir aþkýn kapýsýný hýzlýca çarpmýþsýnýz gibi.

Aramýzda kalsýn...

Neruda’nýn en güzel dizelerini okuyorsunuz þu an,

hiçbir ayrýlýða haksýzlýk etmeden...

Onun sihirli sözcüklerini yavaþ yavaþ çiðneyerek...

Masanýzda bir tutam yapma çiçek...

Sanki üfleseniz canlanacaklarmýþ gibi...

Aramýzda kalsýn...

Ben sizi,

siz yaþarken terk etmiþtim aslýnda.

Þimdiki bakýþlarýmýn piþmanlýðýnda...


Oktay Coþar

Sosyal Medyada Paylaşın: