Yokluğunun Başlığı

senin bana veremediðin sevdan
þimdi benden sana helal olsun.
üstüme yýkýlmýþ ýzdýrap kokulu dünlerim
ve yüzünü görmek için saklanýyor.
kanadý kýrýk düþ(üþ)lerim.

yokluðunun aðýr zamanlarýndan baktým sana bir süre
ve, kendi yalanýmý ortaya çýkararak
sevmedim dediðinde ,
kaçýþýný gösterdin bana
iþlediðin bütün cinayetleri üstüme yýkarak.

dilim senden ibaretti kelimerim sana sevdalýydý
gözlerime yapýþan o yokluðunu söküp atamadým.
ve, ben yoklugunun adýný ’Sen’ koydum .

ben hep burdaydým yoktu hiç boþluðum .
seninde burda olan sadece yokluðun...

yokluðunun doðumunun sýrlarýný soruyorum Adem’e
dünyanýn ilk günündeki gökyüzüm oluyor gözlerin .
sakladýðým senin sevgim satýr altýnda mavi düþlerim .
yokluðunun baþlýðýný arýyorum dizelerimde .

yüreðimin darasýný alýrken þimdi.
içimdeki kafes perde perde
yalandan hiç utanmýþ mý?
al eline aynayý bak diline ..!
þimdi sende hiç sevme ,
varlýðýn yokluk ,yokluðun yoksulluktur bana
bende seni sevmeden çek git.!
yokluðunu fark etmeden git:!

içimi kalýn örgülerle örüp ince sýzýlardan temizliyorum .
geçmiþin medfun kokulu kara yazlarýndan ,
þimdi bana söylediðin en saf yalanlarda
beni arayýp bulamadýðýnda
üzülüyor olacaksýn .
vakit çok geç olmuþ,
bense çoktan gitmiþ olucam.

Sosyal Medyada Paylaşın: