HÜCRELERİME ŞIRINGALANAN YOKLUĞUN

Her sevda zehrini heybesinde taþýr.
Hasret çanlarý çalýnca
Karýþýr mevsimler,
Küfürler zakkum olup soluklara bulaþýr.

Henüz sayýsýz katmanlý cehennemlerin
Cayýr cayýr yakacak tümcelerini
Çiðner durur,
Çatlaklarýmdan sýzan ifritlerim.

S/usuma gömülen ölü(m)ler
Hortlayacak bir zifir vakti
Ansýzýn

Ve gökten
Aðzýma düþecek,
Lime lime olmuþ dilim.
Artýk o masum çocuk deðilim.

Aðzýmýn kuruluðu
Yüreðimde döllenen sözcüklerin
Boðumlarýna takýlmasýndandýr
Boðazýmýn.

Sensizlik fitili tutuþturunca
En savunmasýz yanýmý
Bir gece vakti…

Nükseden marazi nöbetlerim
Hücrelerime þýrýngalanan yokluðunla
Hapseder ateþten bir çemberde.

Sertâser yanar zerrelerim
Ben bu z/amansýz istilalara hazýr deðilim.

Nice depremler,
Riyâlar,
Kancýk vurgunlar gördüm de
Boynumu bükmedim.

Alýþmaya çalýþsam da yokluðuna
Siluetin ya g/özümde,
Ya göð(s)ümde…

Yýkýlýyor, birer birer
Kumdan kalelerim.

Ve sen
-Kâlû-belâdan bu yana-
Adý nabzýmda atan sevdiðim

-Bu yangýn bir ömür sürecek biliyorum-

Âyet âyet iþlense de ruhuma
Bu çekilmez sürgün

Sen dedim,
Senden dedim,
Yokluðunda varlýðýný ilmek ilmek iþledim.

Tandýr ekmeðine katýk ettiðim
Gözyaþlarým
-Ve dahi-
Parmak uçlarýmý tutuþturan
Kaçak cýgaram
Þahit ki

Seni diledim.
Hep sana
Hep seni
Hep…

Necat USLU






















Sosyal Medyada Paylaşın: