Ve
Hayat…
Hayatým hayat deðil, sanki bir meydan cengi…
Nasip olmadý henüz, lakin bana bir yengi…
Dövüþtüm döne döne, yiðitçe her cephede,
Yokmuþ zalim feleðin, kahramanlýkta dengi…
Rehber ettim tavrýma, sevgi-saygý erdemi,
Aleyhime davrandý, tuttuðun her nirengi…
Boþa koydum dolmadý, doluya koydum taþtý,
Bulamadým bir türlü, düþlediðim ahengi…
Diðer bütün renkleri, þöyle bir denedi de,
Karada karar kýldý, en son bahtýmýn rengi…
Ýnandýðým doðruyu, ben söyledim, ben duydum,
Yaramadý bir iþe, yüreðimin mihengi…
Yediðim darbeler hep, ummadýðým yerlerden,
Boþa attým þeytana, kucak dolusu sengi…
Gördüm ki bu pazarda, gelmez bize müþteri,
Beklemeden akþamý, örttüm gitti kepengi…
Düþmezdim bu hallere, olsaydým eðer ben de,
Güçlülerin önünde, göbek atan bir çengi…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.