Ölüme dost oldum firkatteyim Hâlbuki hiç kavuþmadýk Tanýþmadým ölümle ama hasretim iþte Hasretim hiç tanýmadýðým diriliþe
Ahbabým oldu kaldýrýmlar sonunda Uzayýp gittik beraber kilometrelerce Sessiz idi kaldýrýmlar Sükût etmeyi bildiler yanýmda Kalemler gibi vurmuyorlardý sineme Kâðýtlar gibi haykýrmýyorlardý yüzüme Üzüntülerimi hasretimi dertlerimi
Kâðýtlara kalemlere yalvarýr oldum Siz de ya gidin, býrakýn beni ya da susun diye Dert yanacaðým ve derdimi hatýrlatacak kimse olmasýn…
Ne kimseye merakým kaldý ne de meraklým Artýk beni almaz güya hiçbir keder Gayrý bundan böyle ben yalnýzlýða mecburum
Burak BEKEN BURSA - 03.07.11
Sosyal Medyada Paylaşın:
burakbeken Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.