KAN-DÝL[L(Ý)]ER Þehrin kandilleri uyanýyor Boþluklara doðru Kaybolmaya mâ’illi, her biri Kan-dil oluyor. Çünkü, Küçük otoban, hasret býrakmada Kandilleri alevlerine
Hiçbir gaye için muktedî deðiller Dizginleri devr-i âlem almýþ. Muhtaçlýðý, âciziyeti çýrpýnýyor; haykýrýyor “istersen dünyayý çaðýr imdada” Fuzûlî, Bâkîlik Hayâlî
Geceyle gündüz arasýdýr vakit Gün çevirmekte, tarihin sayfalarýný Bu boþluklu kandillerin içinde
Belki denâetinden dem vuruyor, Kandilli alçak insanlarýn. Bu muzlim gecede, kan diler… Kandiller! Cân(ân) havlinde. Her biri giriyor halvet-i Rûhîye(ye) Câným çekiyor zulmet, zalimdir gece, Ser-be-ser kandillerin yüzünde…
Rize-2011 Burak BEKEN Sosyal Medyada Paylaşın:
burakbeken Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.