Bir kurþun figan k/aralýyorum her satýr baþý
Kim silecek bu siyah manzumeyi ömür yerimden
Söyle çocuk
Söyle ç/aðlama durmadan yürek yerimden.
______________________________________________________
Seni suskuluðunla tanýdým
Donuk yaðmurlarýn müptelasýyken gözlerin…
Hüzün yüzünün türküsüymüþ öðrendim çocuk
Seni bir çamur vaktinde
Lal düþen bakýþlarýnýn zehir uçlu düþüþünden tanýdým
Yüzünün çizgilerini ezber ederken gözbebeklerim
Ýnceden içe deðen kör aynalarda…
Seni uçurum boþluklarýnýn uzanan cýlýz otlarýna gergefli muhacir azminle
Tutunmaya çalýþan gün yanýðý umutlardan tanýdým
Ürkek kekeme küskünlüðünün
Gece kadar buruk
Siyah kadar ölü gözlerinden
Umutlarýn eskiyen alacakaranlýk yüzünden tanýdým çocuk.
Seni dokundukça kanayan dilimden
Ýçimin incinen yerinden
Ýlmek ilmek sökülen alýn çizgilerimin ant içen gerçeðinden
Çark eden yazgý söylemlerinden
Umut umut sarmaladýðým kahýr yaralarýmdan
Ýdam edilirken kelamým bir sus arasý
Yüzümün yokuþlarýna tutunan korku ýslýklarýndan
Seni büyümeyen yüreðime omuz vermeyen saðýr gençliðimden
Seni körpe çiçeðinden yanýlgýlarýn
Iþýksýz türkülerde aðlarken sedan
Ölüp ölüp dirilen ve devinen suskunluðundan martý telaþlarýnýn
Seni kendimden tanýdým çocuk!
Gözlerine baktým bir gecenin koynunda
Aksimi gördüm
Yüreðimin buðusunu serdim dalgalarýna
Öksüz duygularýnla yalazým çocuk.