Bu kent güldürmüyor beni
Üþütmüyor uzun zamandýr
Yeniden bir seher yaðmuru altýnda
Koþan çocuk ben deðilim
Saçlarýmý tarayan ben deðilim dalgýn ve soluksuz
Bu kent güldürmüyor,
Kýsacýk zaman oldu
Dudaklarým karaya çekilmiþ
Ýhtiyar gemilerle dertleþiyor
Suyla söyleþiyor kuru hep yalýn
Sen deðil misin küçücüðüm
Bu kent deðilmisin,
Yaralý, iyileþmeye nazýr, masum ?
Ah ayak izine el sürdüðüm
Cesareti var mý ki toprak ananýn
Kucaðý iki atlas mezar saltanatýmýza..
Bulutlar kurþun sýkar küçücüðüm
Ýskele ýslanýr, þemsiyesi ile anýlýr bir yolcu
Bir martý gelip konar avuçlarýma
Bir martý kurumak için ne sandýn
Annen söz gelimi altý yýldýr gözleriyle vuruyor beni
Annen bu, elleri seni anlatýyor
Bu kent kadar üþüyor iþaret parmaklarý
Sev deyince, dost, düþman seviniyor
Ölüm gencecik narincem
Aðaçlar ilk çaðýnda, elma bahçeleri
Tek baþýna yýldýz sönmüþ akþamdan
Beni bir çocuk görmüþ, erken
Serazat ve þahika
Dostum olur, kardeþin
Ben yokmuþum çok dahadan..
Bir kent küçücüðüm
Narçiçekleri büyütüyor kök ile an,
Doðum günün bugün
Ellerimde barut çiçekleri
Dualar kan revan..
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.