týrnaklarýný gördüm senin siyah boyalý
gözlerinse
isimsiz bir intihar gibi bakardý
penceredeki fesleðene
saçlarýný savurunca geçmiþine
kýrýlan her þey gibi saçýlýrdý kaldýrýma
tek tek kýrdýklarýn
bir ömür olurdu
ve ölüm
ki iflah benden yana akýþkan bir damardý
kýnýndan çýkan uzaklýklar için
su yüzü görmemiþ ayaklarýmda yakýnlaþýrken
göründüðü ilk yerde sözüne tetik düþürüp
kirpiðime sürülürdü namlun
seni yine es geçerek
tüm vedalar gibi sonumuz sokak
estikçe korkumun sýcak ve koyu bakýþlarý
bazý sonlar gibi derinleþtirdi seni
kolay olmadý biliyorum zamaný eletmek belleðine
dipsiz bir uzantýnýn çýkýþ noktasýna kadar
en iyisi unutarak çoðalmaktýr dedin
bir fiil gibi çekilince kendine
dokunsan camlar kýrýlýrdý
her geçiþinde kendinden
benden gitmek kadar olurdu aþk
içinde isyanýn çýðlýðý büyüyüp
çürümeden az evvel
ruh çekilir kendi köþesine
beden sahip olmazken kalp
aþk gölgede kalýr hep
iþte o vakit iþbirlikçi yaþlar dönüþür yaðmura
tüm ayrýlanlar gibi sonumuz sokak…