İlhamertesi

Ezelden adým adým zaman denilen sýrda
Bir söz geçiremedik içimizdeki kurda
Dertleri kanla yoðurup bilmem neyi aradýk
Topraða can mý verdik göklerde mi yürüdük
Hep düþündük lakin zor geldi bize kolaylar
Hep ayný baþýmýzdan gelip geçen olaylar

Ýnsan olarak doðup aklýmýzla savaþtýk
Yenildik esir düþtük çünkü ondan yavaþtýk
Gönüllere sýðýndýk bizi korur diyerek
Onu da düþman ettik içten içe yiyerek
Kaybedip kendimizi teslim olduk zamana
Manasýný hapsettik benlik denen zindana

Vardýðýmýz topraklar ýssýzdý sahipsizdi
Aldandýk aklýmýza sandýk ki kimsesizdi
Bize sunulmuþ bakir el deðmemiþ güzellik
Koca ömrü tükendi kalmadý bir özellik
Soðuk düþtü kalplere sýcak vurdu özlere
Yýldýzlara ram olduk deðer biçtik sözlere


Semalara taht kurmuþ milyon kollu ahtapot
Her kolunda sayýsýz ateþ yakmýþ kaç robot
El açmýþ sükût daðda güneþ denilen güce
Ýçi dolu tencere kapaðý kara peçe
Kalplerde küheylanlar eþiniyor durmadan
Kanadý olsa uçar güneþe hiç sormadan

Ýlk sözü kim söyledi ilk þiiri kim yazdý
Þaire gelen ilham aldýðýndan mý azdý
Savruldu rüzgârlarýn gözlerinden yapraklar
Dar geldi gönlümüze doðduðumuz topraklar
Kartala özenip yâr diye düþtük peþine
Göklere nispet âþýk olduk garga leþine

Ýnsanlýk doðuralý aynýlýktan ibaret
En büyük aynýlýðýn gösterdiði mârifet
Bir tarafta müminler diðerinde kâfirler
Arasýnda münafýk þerbetinde zehirler
Dünyevî’nin alasý kansýz yaþayan ruhlar
Kalpleri kýyametin kapýsýnda nikâhlar

Sosyal Medyada Paylaşın: