yansımalar

Hafifinden baþlayan ýlýk meltemler,
Parlayan güneþ, deniz üstünde yansýmalar.
Isýnan kumsallar.
Dost kaldýðým sahillerde, kalabalýk insanlar.
Uzun zamanlar, dertleþtiðim kýyýlar, bensiz kalýrken,
Dostlarým gelenlere kalacak.
Yalnýzlýk adlý þarkýlarým, sahilde son bulacak.


Bunca neþe içinde, umutsuzluk bir hayal,
Seyretmek bile yetmekte, coþku dolu insanlarý.
Yeni umutlara yelken açma vakti, þimdi olmalý.
Kenarda kalan, mahzun ve üzgün bedenim,
Tüm güzelliklerden habersiz,
Suskun kalýrken dilim, gülmüyor yüzüm.
Coþku dolu insanlar arasýnda bile yalnýz,
Deniz ve kumsala kýrgýn, gitmek ister uzaklara.
Umudunu kaybeden yüreðimde,
Yaþanmýþ bir mutluluk var, anýlar arasýnda.
Bir aþk düþmüþtü yüreðime, inceden inceye.
Buram, buram tüten bir isim, dolanýr dillerime,
Güzel anlar gelir, gözlerimin önüne.
Boðazýma düðümlenen bir þarký, karýþýr kumsalýn çýðlýklarýna.
Hayal kurmak isterim,
Hayaller karýþýr meltemlere, daðýlýp gider, enginlere.
Yürek daralýr, sýðmaz olur kalabalýk sahile.
Kalmak çok zor, dost bildiðim yerlerde.
Sevinçle oynaþan gönülleri, kýskanan ruhum,
Usul, usul uzaklaþýr, gider ýssýz yerlere,
Sonu gelmeyen hayallere.


Mutluluk treni sahilde kalsýn,
Sessizlik içinde, yükseklere çýkma zamaný.
Gönül dünyamda esen fýrtýnalar,
Daðlarda esen rüzgarlara, eþlik ederler.
Ormanda serinler, içimi dökerim aðaçlara,
Sesli, sessiz aðlarým.
Sadece bülbüle anlatýrým, gönül yaramý.
Karanlýðýn içinden gelen, ay ýþýðýnýn yansýmalarý,
Yüzümü aydýnlatsa yeter.
Yýldýzlar görsün, dinmeyen yaþlarýmý.
Rüzgarlar götürsün uzaklara, yürek sancýlarýmý.

Gel ey sonbahar, yükseklerden usandým.
Gel de kumsallar bana kalsýn.
Issýz kýyýlar, gönlümdeki yalnýzlýða eþ,
Ýçimdeki özlemlere umut, yürek sýzýlarýma merhem olsun.
Deniz ve kumsalýn inlemeleri,
Hýçkýrýklarýmý sustursun.
Deniz üstünde parlayan yansýmalar,
Hayallerime ýþýk olsun.


Mehmet Macit
10.06.2011

Yeni bir deniz mevsimi baþlarken…



Sosyal Medyada Paylaşın: