Annesiz, babasýz… Ýsmi sokak çocuðu… Yarýnlar onu niçin hýrsýz diye anmalý? Düzen böyle ya! Kimse bozmasýn býrak iþlesin saðýr bir saat gibi… Duymayalým henüz on dördünde annesiz çýðlýklarýn kapital pazarda can veren beyaz bedenlerini. Görmeyelim itilmiþliðin verdiði yalnýzlýkla kanýna akan zehirle can çekiþtiklerini. Utanmayalým deðil mi? Býrakýn biraz utanalým gördükçe ne kadar düþük seviyelere indiðimizi. Ekranlarýmýz büyüdükçe, koltuklarýmýzýn konforu arttýkça daha bir ezelim sessiz çýðlýklarýný. Körpecik bedenlerin mafya esaretinde harcandýðýný…
Bugün böylesi arsýzlýk varsa suçlusu herkes… Bugün böylesi hýrsýzlýk varsa sorumlusu herkes…
Duvarýn karanlýk ardýnda büyüyen bir suç pazarý… Ýnsanlýðýný birileri çok küçükken almýþlar bedeninden, beklemeyelim lütfen insana ait bir davranýþý. Kendi gözlerimizle eze eze ve mahkum ede ede þekillendirdik biz bu çocuklarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.