Süt dökmüþ kedi gibi, düþünmeden bakarsýn,
Ýn sahneden toparlan, hüner mi kendine gel.
Kaþla göz arasýnda, dilin sürter cayarsýn,
Bak mazine geçmiþe, uzar mý kendine gel.
Gönlü zapt etmiþ ayaz, nerde ten kadar ýþýk,
Matemi tutar bu el, beyni kemiren yýrtýk.
Kýrmýzýyla karýþýk, yaðmuru gizler ýlýk,
Ayak çarpýk telaþlý, yürür mü kendine gel.
Sen istediðin kadar, akýlsýzca sorgula,
Kaç kez bitip tükendin, yitik fikri yargýla.
Yine geldi akþamlar, gözyaþýný salgýla,
Taþýmadýðýn yükü, siler mi kendine gel.
Saman altýndan akar, bataklýk hiç kurumaz,
Rüzgâr dalýný sallar, beþikte can uyumaz.
Kurtlar pusuda bekler, hitap gelir okunmaz,
Ruh uykusunda kalýr, gezer mi kendine gel.
Sinemden havalandý, sinsi sinsi kuþ uçtu,
Gece sessiz þafakla, heybeden göle düþtü.
Býrak kop benden gölgem, efsunkâr beden sustu,
Aþksýz sevgisýz gönül, akar mý kendine gel.
Geçmiþ beni çaðýrýyor, her an sýzlar susuzum,
Ýçtiðim mey deðilsin, duman tüter mutsuzum.
Meryem susunca Ýsa, sen susunca Yusuf’um,
Gönülden gönüllere, bakar mý kendine gel.
Sadýklar hürmetine, Allah’ým tez irþat et,
Âþýklar hürmetine, Allah’ým tez azat et.
Muhammet hürmetine, Allah’ým tez insan et,
Sema yer dürülmeden, Halidun kendine gel.