EY DİL

Bir eda ile uçtu,
Yer gök inledi,
Çýrptý kanat sesleri,
Süzüldü.

Ta gök piramide kadar,
Iþýðý yansýdý,
Aynaya dönüþtü alem zaman.

Bir levha belirdi.

Okyanus dalga boyunda,
Ruzgarýn ýslýk sesinde,Aðaran ýþýkta bülbülün feryadýnda,
Gül kokusunda.

Ýsyaný ruhuna gömdü.

Mahþer yeri,bermuda üçgeni.

Rengi kana karýþtý,kaný kana,
Feryadý buhar olup süzüldü gözünden.

Bir volkan doðdu

Topraðýn baðrý çatladý,
Setleri yýkan perdeleri yýrtan,akrep kuyruðunda.

Dile geldi dilek kandili,
Ezel kokusu karýþýnca.

Diriliþ

Ayak kesilmeden,býcak üzerinde yürümek.
Yolu arþýnlamayý kolaylaþtýrmýyordu.

Kazan kaynýyordu kaynýyordu,
ve
Sabrý yudumladý.

Hasreti cana çevirmeyi bilen bir can.

Ey dil.

Can sofrasýnda geçen en kýsa bir aný,
Yüz bin cennet hayatýna deðiþmem.


Sosyal Medyada Paylaşın: