Enteresan bi þekilde,
yaz mevsimine aykýrý yaðmurlar yaðmakta bu yanlara.
Önce bulutlar kararmakta,
sonra gök gürlemekte,
þimþek mimþek çakmakta.
Bi an gök gürleyince sen geldin aklýma,
çok korkardýn gök gürlediðinde, ha bi de rüzgar estiðinde.
Korkudan ne yapýcaný bilemez ve hemen boynuma sarýlýrdýn.
Öyle iþte...
Aklýma geldi de ondan diyorum,
yoksa þimdi korkuyomusun yalnýz baþýna diye merak ettiðimden deðil, valla bak...
Aslýný sorarsan ne zaman hava böylesine bozsa, aklýma sen gelmektesin.
Bazen böyle havalarda, aramak çekiyor caným seni.
Bazen de gök gürleyince iþte, sanki sen birden boynuma atýlmýþsýn gibi geliyo.
Rüzgar da esiyo bazen, hem de böyle sanki aðaçlarý kökünden koparýcak gibi.
Ama ben hiç umursamýyorum rüzgarý falan,
korkar mýsýn diye, korkudan aðlar mýsýn diye seni düþünüyorum.
Öyle iþte...
Merak ediyorum da ondan, alýþmýþým biraz da.
Yani yanlýþ anlama, alýþmýþým derken sana deðil, valla bak...
Bak aklýma þey geldi, tabi böyle eskilerden bahsedince;
Beni Poyraz’a benzetirdin, kendin içinde çise yaðmurlarýyým ben derdin.
Benden de çok korkardýn çünkü, azcýk azarlar gibi olsam, aðlamsaklý olurdun.
Aðlamsaklý deyince bak neyi çaðrýþým yaptýrdý;
Sarýmsak... Hatýrladýn mý sarýmsaklý iþkembe çorbama bile katlanýrdýn?
Gerçi sen benim her bi haltýma katlanýrdýn.
Küfürlü konuþmalarýma bile alýþmýþtýn.
Neyse, nerden nereye geldi laf...
Laf lafý açtý da ondan, yoksa seni özlediðimden deðil, valla bak valla...
Zaten bak yaðmur da dindi, hava da gürlemiyo artýk.
Yaz yaðmuru deðil mi iþte, gelip geçiyo...
Sanýrým senle bizim aþkýmýz da, bi yaz yaðmuruymuþ.
Baksana ayný öyle gelip geçti.
Aþkýmýzýn bitmiþ olmasýna üzüldüðümden demiyorum,
yaz yaðmuruna benzediðinden öyle þetmiþtim ben.
Yoksa hiç üzülmedim ayrýlýrken, valla bak...
Sonra da hiç üzülmedim, þimdi de hiç üzülmedimki.
Hiç özlemedim de þimdi,
yaðmur falan þaapmasa, yaðmasa, hiç aklýma bile gelmezdin.
Yani ne biliyim, dediðim gibi iþte.
Yani gök gürlemese,
rüzgar falan esmese hiç düþünmezdim napýyodur þimdi diye.
Þimdi de aslýnda düþünmedim de, ne biliyim iþte, öyle bi an þey oldu iþte.
Valla bak, yoksa bilirsin hiç üstüne düþmezdim senin ben,
çoðu zaman da küfrederdim, hiç bi dediðini de yapmazdým da zaten.
Zaten þimdi dedimya hiç özlemedim, valla bak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.