DÖN GEL...
Bu son çýrpýnýþlarým belki
Suçluyum hiç olmadýðým kadar.
Ne uðruna peki, neden ki
Döktüðüm bunca gözyaþý?
Son acý çekiþimdir bu belki
Sonunu bilmeden, bilemeden
Büyük adýmlar atýyorum sonsuzluða.
Avuçlarýndayken yüzüm
Adeta kayboluyorum aþk oyununda.
Kendimi senin kadar sevmediðim
Apaçýk bir gerçek oysa
Zaten bu yüzden dinlemiyor beni.
Sana ondan fazla deðer verdiðim için!
Eskiden olsa vazgeçerdim her þeyden
Önce kendimden daha sonra da senden.
Bir gerekçem yoktu býrakýp giderken
Ama olmuyor iþte, bu sefer olmuyor…
Sende iþlemiyor kurallarým
Doðruyu söylemiyor dudaklarým yanýnda
Ve hep duymak istediðini duyuyor kulaklarým…
Beni ben yapan aciz gerçek!
Kalbimde hüküm süren sen
Sana onca yaþanana raðmen güvenmemin sebebi
Seni gönül pencerenden izlemem
Beni ben yapan gerçek sen…
Gel affedelim birbirimizi
Yaþanan tüm silinmezleri karalayalým.
Daha fazla üzmeyelim birbirimizi
Dön hadi ben affettim seni…
E.ÖZER
07.09.2010
20:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.