yalnýz býrakýyorum diye gönül koyma bana gözlerini görürsem aðlayacaðým sen aðlamayasýn diye aðlayamazsýn diye bilirim sende de düðümlenir bir roman okumaya korkarýz, susarýz
yalnýz býrakýyorum diye gönül koyma bana kendimden çok sendeyim oysa koltuðun, Kur’an’ýn yastýðýn… senin de üç yoldaþýn var týpký benim gibi
yalnýz býrakýyorum diye gönül koyma bana saçlarýndaki beyaz þiirlerden korkuyorum dayanamýyorum yüzündeki çizgileri görmeye biliyorum azalýyorsun ansýzýn çýkýp geleyim istiyorsun yere, yanýna, dizinin dibine oturayým öpeyim, öpeyim dizlerini sen de baþýmý okþa…
yalnýz býrakýyorum diye gönül koyma bana sen yalnýz kalmalýsýn ana birbirimizi gördüðümüz an deccalin kulaklarý çýnlar debelenir yeryüzü ne olur bakma bana
aðlamýyorum (sanma) güçlüyüm ben (zor olsa da) sen de aðlama…
bilirim yalnýz bir cennetin rayihasýný saklar avuçlarýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenz-i Nihân Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.