öyle oluyor ki iplik iplik sökülüyor zaman çoðalýyor, çoðalýyor… çoðaldýkça dolanýyor ayaklarýma düþüyorum ve hiç þaþýrmýyorum buna
bazen
kulaklarýmýn duymadýðýný varsayýyorum, gürültüden anlayamýyorum artýk hani þöyle þuramda bir yerlerde susuþup duran çocuklarý
bazen
görmezden geliyorum aralýkta yeþeren þýmarýk kasýmpatýný o da zamaný aksatýyor
ve bana kim iddia edebilir yüreðimdeki çolpan týný yalan söyleyebilir?
bazen ne komik deðil mi hayat gülmekten gözlerimden yaþlar geliyor suratýmda devrik bir gülüþ asýlýp kaldý, silinmiyor
Kendine gel derviþ kafa! Ýçtiðin iki yudum baldýran hepsi hepsi Nefes alýyorsun, görebiliyorsun Ve hala üþüyorsun, ölmezsin Alýrlar parmaklarýnýn ucundan biraz Öylece yaþamaya devam edersin
Bazen, Yalnýz deðilim sanýyorum Ölüyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenz-i Nihân Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.