Aþk; bazý bazý da hiç yapmaktýr...
Hiç yapmayý bilir misin ki sen?
Hiç denedin mi?
Yani hiçine geçen günlerin oldu mu hiç
ya da hiç kimsenin yanýna sýðamadýðýn?
Hiçlik nedir, gördün mü sen?
Hiçbiþeylerden tat alamadýðýn,
Öylesine yaþadýðýn oldu mu?
Ýçerlediðin oldu mu hiç; göçmen kuþlarý gördüðünde?
Sahi hiç bi çift yeþil gözü çekti mi canýn?
Kaç gece yastýðýný ýslattý göz yaþlarýn?
Kaç kere bozdu karanlýk odanýn sessizliðini hýçkýrýklarýn?
Saydýn mý hiç, kaçý buldu kabul olmayan dualarýn?
Neydi diye hatýrlamaya çalýþtýðýna denk geldin mi hiç adýný?
Kaç defa umudunu yitirerek bekledin yarýný?
Boþver de yarýný marýný, söyle bakalým kaybettin mi hiç aklýný?
Delilerle iki lafýn belini kýrdýn mý hiç?
Desene, hiç kýrdýn mý;
bir dal sigara istediðinde vermeyen tanýmadýðýn birisinin kafasýný?
Kaç sefer baþa sardýrdýn "Hicran yine hicran mý bu aþkýn sonu?" þarkýsýný?
Söylesene, kaç tabak yedin sýrf o severdi diye mercimek çorbasýný?
Hiç alakasý olmayan laflarý kaç kere baðladýn O’na?
O’na diye içinden geçirip, kaç þiþe devirdin köpek öldüreni?
Sorsalar sana hangisini seçersin?
Sevmeyi mi yoksa ölmeyi mi?
Hangisi kolay sence?
En zoru hiç yapmak deðil mi?
Yani benim için sen;
dün hiç olmadýn,
bugün de hiç olmadýn,
yarýn da hiç olmuycaksýn öyle mi?
Esasen bu hakikati ben de biliyorumya;
hiç bilmek istemiyor caným...
Benim caným senli þeyler çekiyor,
azýcýkta olsan yiyip içtiklerimde sen olmalýsýn...
Her hangi bi þarkýnýn en güzel yeri çýkmalýsýn...
Bi filmdeki en dokunaklý ayrýlýk sahnesi sen olmalýsýn...
Bi þiirdeki, bi ezgideki en can alýcý yer sen olmalýsýn...
Ki görüp, duyduðumda sanki canýmý almalýsýn...
Her tiyatro oynadýðýmda,
her sahneye çýktýðýmda aklýmda bitek sen olmalýsýn...
Seni düþünerekten yazmalýyým þiirlerimi,
tiyatrolarýmý, adýný koyamadýðým masallarýmý...
Sen bilmeden sevmekteydim bi zamanlar seni.
Bundan sonra da sen inanmadan severim seni...
Daha bi yanarya içim böyle, varsýn yansýn...
Sen düþünme beni,
hatta hiç aklýna bile getirme,
umursama da hiç,
arada sýrada hiç yapmayý dene istersen,
hiçlerin olur o zaman seninde,
hiçlerin olursa,
sen de hiç olursun iþte,
yani sen de benim gibi bi hiç olursun,
anlýyor musun?
Anlamasan da olur,
istersen, bu yazdýklarým için bi boka benzemiyo de,
istersen de onu bile demeye tenezül etme,
ne biliyim be gülüm,
bilmiyorum iþte...
Biraz da anla beni,
anlarsan hak da verirsin belki,
belki o zaman kim bilir...
Kim bilir diði mi ya?
Öyle iþte...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.