ÇÜRÜK YOSUN
Þimdi yüzümde bir ince tebessüm
Kim bilir daha nelere yol açacaksýn?
Sen kendini benden sakladýkça
Bende kabak çiçeði gibi açýlacaksýn.
Benim olan her þeyi senle yitirip,
Seni yitirdiðimi hiç kabullenmeyen biriyim.
Ben vazgeçmeyi öðrenemiyorum.
Kaldý ki ben vazgeçmeyi öðrensem,
Ýlk önce seni seven beni terk ederdim,
Sonra seni sevilir kýlan bu Ýstanbul’u, bu soðukkanlý kenti.
Ve beklide her þeye raðmen yine en son seni terk edebilirdim… Kim bilir?
Bir türlü anlayamadýðým duygular
Gelip bastýrýyor geceleri ansýzýn.
Zehir taciri gibi hissettiriyorsun kendimi bana
Her gece uykumu korkarak alýyorum sonra.
Yokluðun yalnýzlýðý kelepçeliyor bileðime
Ve ben yine her zamanki gibi bir þeyleri
Ya erken öðrendiðimi ya da hiç öðrenmediðimi öðreniyorum.
Yüzüme kapanan her kapýya dualarýmý mühürleyip,
Gözlerimden çürük yosun kokulu yaþlar akýtýyorum.
Ama gözler önünde deðil,
Ben genelde kendi kapattýðým kapýlar ardýnda aðlýyorum.
Ve hep bir þeyin esikliðini duyup onu özlüyorum.
11/06/2011
20:10
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.