BEN SENİ ÜLKEMCE SEVDİM
akþam …
güneþ yandý daðlarýn ardýnda
akþam,
iniyor ovalara patikalara
külleriyle günün
usul usul
/baþlýyor hasretin mesaisi
(ben en çok bu anlarda düþünür seni, en çok bu anlarda yanarým yokluðunla)
bir þey var þu akþamlarda
þu an
þu dakika/ esen rüzgar
saçlarýmda dolaþan ellerin oluyor,
içimde üþüyen
küçük bir kuþ oluyorsun sen…
galiba seni yalnýzlýðýmca sevmiþim
çayýrlar dolusu gelincik kýrmýzýsý
kalbime düþen çiy
ve bir su damlasý/ný
andýran güzelliðince …
galiba ömrümce sevmiþim ben seni.
geliþin miladým/yeniden doðmuþum
na-tamamken tam olmuþum…
ben var ya , sana uyumuþum,
seninle uyanmýþým sabahlara
penceremden gün olup dökülünce sen içeri…
ben seni ülkemce sevmiþim
bütün bir memleketin
baðý , bahçesi, bereketi
toplanmýþ bir tebessümünde…
“gözleri fettan”
sevdasý vatan yar…
þimdi nöbetlerde
yokluðunun birkaç þiir sonrasý
cinnetinin birkaç gömlek öncesi…
hasretle,
dilinden öpüyorum…
Türkçe’nden…
glccbrn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.