bir gün ellerin benden kopmak zorunda kalacak gücümüz yetmeyecek, mecalimiz kalmayacak direnmekten kýrýlan direncimiz kanarken kan akacak gözlerimizden ama en çok susmak acýtacak
keþke diyeceðiz, keþke... hiç böylesi anlamlý olmamýþtý keþkeler idamý kesin, infazý meçhul gönül mahkumunun her günü azap
gecelerce güzel düþler görürüm bir serçe konar pencereme âzad der âzad... hadi! verin el ele
irkilirim!
güneþ vurur yüzüme, koþarým pencereye kar üstünde kana bulanmýþ serçeler karabasan gibi çöker boðazýma gerçekler ah o gerçekler bizi öldürecekler...
sesinin soðuðunda buza kesti sözlerim bir uzansa ellerin, çözüleceðim...
desibel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Oruç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.