Kutlu Seyahat

Takýlýp kalmýþtý; iþ, aþ, eþe,
Donuk hayatýnda, yoktu neþe.
Tünek evlerde ziyaya hasret,
Hezeyanlý ruhuna çökmüþtü kasvet.
Bir gece maveradan geldi ses,
Çözüldü kelepçeler, açýldý kafes.

Revnaklý atýyla haykýrdý kervanbaþý:
Arýndýr ruhunu, nefsinden taþý!
Uyan gaflet uykusundan, heyhat!
Eflatun ufka baþlýyor seyahat.
Baktý ki, kafile bekliyor eyvah!
Kuþandý sefere, katýldý son seyyah.

Karasevdalýydýlar, uzaklara dilbeste,
Vadiler- çöller aþtýlar, bir nefeste.
Geçtikleri yollarda güller bitiyordu,
Üveyikler kanatlanýp, bülbüller ötüyordu.
Her biri Mesih soluklu yiðit,
Güneþ çehreleriyle saçtýlar ümit.

Mefkûreleriyle harbi civanmerttiler,
Buhurdanlar gibi tütüp, gönüller fethettiler.
Sevgi iksirinden ettikçe ikram,
Ýnleyen gönüllerde baþladý bayram.
Güneþin vurduðu her yere vardýlar,
Davudi naðmelerle denizleri yardýlar.

Nebiler nebisiydi, rehber ve reisleri,
Dönmeyi düþünmediler, cihanýn varisleri.
Pürvefa sinelerinde sönmeyen himmet,
Ýrþat mumlarýný yaktýlar, tükendi zulmet.
Vuslata uzanýyordu nurlu yollar,
Zümrüt yamaçlarda meyvedeydi dallar.

Ve sonra odaya doldu misk-i amber,
Muþtulu rüyadan uyandý Muammer.
Semavileþti ruhu, þahlandý birden,
Kýrdý kabuðunu, doðruldu yerden.
Topladý valizini, ermek için sýhhate,
Yeniden baþlýyordu kutlu seyahate.

Muhittin Alaca

Sürekli seyahat eden ve seyahatin yararlarý konusunda bir seminer veren Ýlahiyatçý -yazar Muammer Türk aðabeyin duygularýna tercüman olmak için kaleme aldýðým manzum bir þiirdi.
Sosyal Medyada Paylaşın: