vakit yalnýzlýk yarýsý depreþir yine yediveren sancýlar bereket fýþkýrýr hüznün her beresinden dimað irkilir ‘’keþke’’leri ‘’acaba?’’ lar kovalar sarkýverir çýðlýklar nedamet köþkünün penceresinden
ardýnsýra söner umut þavklarý her kelam, bir kürek ölüm atar geceye gözler gam çanaðý gözler karný burnunda birer bulut her feryat, ur topu gibi hicran doðurur
eller yaþ ebesi , eller kedersavar dudaklar siper olur her bir heceye kör olur umut
gerçeðin yüzüne çarpar kapýlar sýrça köþk bedeninde temel sarsýlýr kývrýlýr bir köþeye, saadet uyur öfkeyle kalkan sütunlar sus/la oturur
hey!/el/an ! döker camýndaki bütün sýrlarý sille tokat giriþir dört duvar maziye utanç, yerin kulaðýndan duyulur ve aþk … sere serpe serilir yere
ziyaretin adý : ‘’giz/li taziye !’’ saný: ‘’yas’’ olur !
21/6/’11
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülkurusu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.