Gitme Zamanı

Ýki kez çalmýyor artýk postacý kapýyý
bir toz duman da yok varoþlardan yükselen
son çiçekçi terk etti bu kenti
sen durmadan bir hýçkýrýða tutunuyorsun
gözyaþýnla suluyorsun içindeki kaktüsü
içi patlamýþ bu kentin
hançerlenmiþ baðýrsak gibi kokuyor

Duyuyorum, aðýr aðýr atýyor adýmýný
evet, gelen o sevgilim, gelen, gitme zamaný

Ya denize koþuyor damlalar, ya daðlara
artýk yaðmur düþmüyor bu kente
çeviren yok umut sokaðýnda kum saatini
inanmýyorum mevsimlerin tükendiðine de
hepsi dönüp dönüp geliyor geri
tükenen biziz zamanýn kollarýnda

Sarýyor bizi hüzne açýlan kucaðý
sarýyor bizi sevgilim, sarýyor gitme zamaný

Konuþmanýn yetmediði yerdeyiz þimdi
anlatýmýn çýkmaz sokaðýnda yani
diyorum ki unutmadan, bir de kendine anlat
ya da dinle tutabilirsen, salkýmsöðüdün dallarýyla
oynaþan rüzgârda, yapraklarda çýrpýnan sesimi
ve bir türkü sýkýþtýr dudak kývrýmlarýna

Buklendeki gül gibi, hani o sarý...
sarardý gülün rengi, sevgilim, gitme zamaný

Gün gelir bu aþk rüzgârla dokunur tenine
ve sen unutulmaz olursun
aþkýn acý bir gülümseme olur yüzümde
yüzümdeki gülümseme bir acý…
bir þey var ki kalbimin kapýsýna dayandý

Tepeye dikilmiþ gün salýyor selamýný
gözü ufukta günün, sevgilim, gitme zamaný

Kar dediðin gün beyazý, kahýr yaðdý baþýma
sevince veda dedim, kederle uyumsuzum
dökülsün döküldüðü kadar saçlarým
savrulsun ömrüm
dönüp toplarsam namussuzum

Eþiniyor huysuz doru, vuruyor ayaklarýný
yol istiyor sevgilim, bu yol, gitme zamaný

Kalamýyorum, oturamýyorum bir yerde
kývranýp duruyorum aþkýn ekseninde ve acýnýn
bitsin diyorum, bitsin sözün düþtüðü yerde
zamanýn kalbinden uzanan bu zincirin halkasý
ve baþlýyor bitiþ dönülmezliðine
seviþmeyle dolduruyoruz günü
öpüþme oluyor adý zamanýn
yýldýzlarýn ve güneþin yeniden doðmasý oluyor

Doyuyor, yoruluyoruz, çevriliyor kapýnýn tokmaðý
gitme zamaný sevgilim gelen gitme zamaný


Ali Rýza kars

Damar Kültür-Sanat-Edebiyat Dergisi
Nisan ayýnda çýkan GÝTME ZAMANI adlý þiir kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın: