İğfal-i Hayat

‘Atasözü doðrudur’ diye anaya bakýp
Kýzýný alma sakýn, artýk usûl deðiþti.
Yazý, kýþý, baharý þimdi kafaya takýp
Üzüntüye gark olma artýk fusul deðiþti.

Haysiyet ve onurun kalmadý efeliði,
Ham demire dönüþtü iradenin çeliði.
El üstünde tutulur, zurnanýn son deliði,
Hüzünlenip dinleme artýk fasýl deðiþti.

Ne istediyse verdik, dedik gönlünce harca,
Adam olacak diye boþuna girdik borca.
Kýzýmýz Ceyn’e benzer, oðlumuz ise Corc’a,
Kan tahlili yapsan da artýk asýl deðiþti.

Veled-i zina için pek çoðunun çabasý,
Namussuzluk deyince hiç olmaz ‘acaba’sý.
Rahimdeki ceninin belli deðil babasý,
Suni döllenme ile artýk nesil deðiþti.

Hepsi birer güneþti, kandil gibi sönmezdi,
Dünya tersine dönse, onlar yine dönmezdi.
Maddiyat ve dünyalýk asla önemsenmezdi,
Þair ile yazarlar bilmem nasýl deðiþti?

19.06.2011/M.
Sosyal Medyada Paylaşın: