yoksul gecenin
kapýma dayandýðý vakitlerdi.
gövdesini sýrtýma yüklüyordu
denize inerken solumda kalan çýnar.
üstü baþý
esmer kýzýn sýrlarýndan lekeli …
biliyorum eðreti duruyordum o kapýda.
her iki yaný
defalarca küsüp barýþan akþamsefalarý…
yanýltýcý çaðrýsýnýn ardý, masum bir masaldý.
bulut ekip göðe
yaðmur beklerken çekip gitmiþti deniz.
peþinden çocukluðum…
bak en çok
bu yüzden seni affedemiyorum.
tenha sesimin
þiire sýðýndýðý vakitlerdi.
ne çok mýsra,
ve ne çok yalnýzlýktýn.
üstelik masama
yaralý bir hesap býrakmýþtýn.
bir sor
uyuyor mu þimdi bu kalp,
yoksa ölüyor mu…
bir sor
neden suçuna bu kadar sadýk?
ey þehir efsanesi yalancý zaman!
söyle
kim katiline bu kadar aþýk?