Mutluluğun Haram Kokusu/Serzeniş

"Yol kenarýnda biriktirilen tozlar gibi savruldum.
Ve herþeye raðmen hala yaþamaktayým." /Kaybolmuþluk. ‎


-Sözler saðanak saðanak akar
bu hayat menzilinde
yürekten öteye.
Ki mutluluk haram kokar
bazen yerden göðe.-


Nerelerde kalýndý bilinmeden yokluk,
Ateþ çöktü yeryüzüne derken gözkapaklarý, sustu konuþmadý,
Sevdi veya sevemedi derken dudaklarý,
Ayaklarýnda bir gidiþ sözcüðü saklýydý oysa,
Býraktýklarý üzerine aðýr yük gibi dile gelmiþken,
Gitmeler kadere yazýldýysa hani, -zorunluydu.



Tüm gözyaþlarý anýsýna serzeniþler çarpýyordu yürekte,
Bir adamýn sesi öylesine esmiþken kulaðýna ,
Saðanak yaðmurlar öldürüyordu ,
Öldü dedirtmiyordu ya hani, sadece öldürüyor öldürüyordu,
Sonu gelmiyordu böylesine ölüþlerin,
Buram buram kokuyordu esen rüzgar çepeçevre.
Sarsýlýyordu var ile yok arasýndaki herþey.

// Nerede kalmýþtýk ’biz’ dostlarým?


Yol kenarlarýnda kalmýþ bir gençlik vururken,
Ellerde þimdi topraða sarýlmýþ bir ruh birikintisi.
Bir beyaz bayrak altýnda kurtar çaðrýlarý,
Ve þimdi biz neredeyiz,kiminleyiz derken,

-Haram kokuyordu mutluluk.



Seda Karakaþoðlu.
Sosyal Medyada Paylaşın: