Sinagogdan çýkýyordu Rafael
Belli ki kendini aþmýþtý derdi
Derin ve kederliydi bakýþlarý
Hüzün doluydu
Alný kýrýþýksýz, genç adamýn cepleri.
Havz-ý hayalinden düþerken zembille yalan
Bir tutam grilikti
Geceden gözlerine armaðan.
Sanýrken geleni afet-i devran
Bembeyaz ellerinin,
Tersini kavramýþtý na-gehan.
Bir tebessümlük andý gördüðü
Kendinden geçmiþ, sahte ölümlü geceyi dirilten
Ýncecik belli kýzýn, avuçlarýydý
Karanlýk göðü, aydýnlýða özendiren.
Tarih kokardý
Birlikte yürüdükleri sokaklar
Ýstanbul kýzýydý ve zarifti Hilal
Manasý ay, kendisi güneþ saçlý
Bir de Yosun gözlü kadýnlarý barýndýran
Geceye serilen yýldýzlar gibi
Hüzün doluydu
Esrarengiz Arnavut taþlarý
Ve asildi cilalý bakýþlarý.
Oysa O’nlar iki ayrý kültürdü
Vuslattan uzaktý aþklarý
Ýkisinin de inançlarý farklýydý.
Gamlý bakýþlar atardý birbirine gözleri
Hakk yolunda yas/aklýyken sevdalarý
Eþi- benzeri yoktu
Bambaþkaydý tutkularý.
Bir hamlede
Günahlarýný omuzladýlar
Cebrin hesabýný masaya yatýrdýlar
Anlamsýz tuzaklardan
Þehir þehir kaçtýlar,
Ve tahammülleri tükenince
Hilal ve Rafael...
Vuslata merhaba dediler
Ayrýlýklarý falakaya yatýrýp
Bin hazla üzerine al bayrak çektiler.
Nisan-2011// NÜS