Hadi bakalým, ya bir dönüm noktasýsýn,
Ya da dönmek için dönemecin baþýnda,
Sevgi mi dedin? Boþversene,
Çýkarýn yoksa, sevmezsin sen babaný bile …
Sen, sen ol hiçbir zaman doðruyu söyleme,
Sabun köpüðünden bir fanus içinden bak dünyaya,
Patlarsa…? Onu Patladýðýnda düþün,
Patlamazsa sür, beyliðini keyfince…
Doðruyu söylersen, kovulursun dokuz köyden,
Bildiðini kendine sakla, itibar etme onuncu köye,
Nasýlsa yanlýþlar oraya da, doðrulardan önce ulaþýr,
Bütün köyler, hallerince riyalara bulaþýr…
Bir sen deðilsin, kralýn çýplak olduðunu bilen,
Ya sen gibi biraz kaçýktýr, yada çok zekidir,
Sana, senin ona güldüðün kadar içten gülen,
Merak etme sebebini, gene çýkar bir düþünen…
Hatice AK/13.06.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.