sen de bilirsin ki, susmak ile baþlardý
fasýllarýn en renklisi sevmek
ve en güzel aþk için merhaleydi
yüreðimde seni hissetmek
milyonlarca insanla karþýlaþtýðým bu dünyada
milyonlarýn içinde bir seninle karþýlaþamadým adamakýllý
tek dileðimdi oysa yüreðimdeki seni görmek
ama olmadý be, olmadý ayyüzlü ýrmaðým
kýrmýzý bir tebessüm idim ki ardýndan
sen hiç ardýna bakmadan gitmeyi seçtin yanýmdan
gönlümün mesnevilerinde bir þair vardý ki
her defasýnda þu yazdýklarýmýn anahtarý olan
ayyüzlünün sen olduðunu söylerdi yaþlarla
sen uzaklýðýndan korkarken aþkýn her zaman
rakkaslarýn en sarhoþunda
aþký kanaviçeler içinde sabýrla dokuyan
ve senin basacaðýn yollara nakkaþlarýn letafeti ile beraber
cennetten çimenler dizen meleklerim vardý da adýna
sen figanýmda tüllenen baharýn
dumanýný görmekten vazgeçtin
dertlerime salýk eyleyip beni
billuruna hasret koydun
yaþarken seni seven yüreði
ah be, figanýmý tahtýnda dertlendiren billurum
gel de söyle bakayým canýma
oysa deðil miydi ki
kimi zaman yakýnýndaki uzaðýn
uzaðýndaki yakýnýndýr hayatta…
bana þimdi söyle, söyle tahtýnda reyyalar bildiðim
cennet hurim
dünya kederim
sevgi þifadýr derler de
ben sana þifa mý bulamadýn bir zaman
bu yüzden mi sendeki bana karþý isyan
öyle ise rastgele bir telefon kulübesine çaðrý býrak
fark etmez hangisi olduðu
ben sokaklarýmda olacaðým, biliyorsun
cesetlerimi ezeceðim her defasýnda
susacaðým saatlerce ve hatta günlerce
dudaklarým kuruyacak bir yudum suya
karýncalar acýyacak benim halime de
güçleri yetmeyecek gariplerimin
rastgele bir telefon kulübesinde uyurken belki
rastgele çaldýrdýðýn bir numara olabilirim diye
rastgele yaþayacaðým artýk sensiz bu dünyayý
kim bilir
belki yarýndan tezi yok iþe de girebilirim
cenaze evlerinde aðýtlar yakýp da adýna
aðlatýrým kadýnlarý, kocalarý doya doya
kim bilir
belki de benim namazým kýlýnýr da
habersiz kalýveririm
ama yok yok, deðil, olamaz böyle
söz vermiþtim ben sana hatýrlarsýn
ne kadar acý da verse böylesine sevmesi
büyük insanlarýn büyük aþký olurmuþ
bir gün gelir de artýk sen gidersin de öteye
ben çekerim sensiz kalýþlarýn acýsýný
ödeþiriz hayata böylece
o zaman bilirim ki
kimse bilmese de senin ile söz veriþlerimizi
cennette o hayal kurduðumuz köþk içinde
þükür ederiz Yaradana defalarca
ve isyanlarýmda belki biter o gün
seni ilk defa göreceðim
mahþer gününden sonra
…