Sipahi, Ýstanbul’da, denizin orada
Diyor ki balýklarýn kýyýda evi olmalý
Bahçede küçük çocuklar,
Mavinin içinde olta ipinde
Güneþle pul kurutan kadýnlar
Yorgun iþçiler gibi
Yüzgeçlerinde dönmek aðrýsý,
Gözleri yarý yarýya umut
Ellerinde ekmek, dil altý hapý
Yaþlý balýk uzanmýþ pencere önünde
Son deminde yaþamaya alýþýk
Sipahi, Ýstanbul’da, denizevlerin orada
Diyor ki saksýda soðan tomurcuðu
Kenevir kokusu tütmüyorsa mutfakta,
Niçin heder olmanýn bunca meramý ?
Ýnsan bu Sipahi
Bir kez bulmuþtur
Karnýný canlýyla doyurmanýn yolunu..
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.