Göðüs kafesinde
Yýl/an ýsýrýðý feryat
Kirpiði kapamaz yurtsuz yaþ düþümleri….
Bir safra kustu dermansýz
Dilinin ezik sözcükleriyle
Kendi avlusunda soluklanýrken gazel
Z/arif bir gölgeydi en fazla ýþýksýz ve buðulu dünyasýnda…
Tenha sokaklarda hýncýný alan adýmlar
Karabasan siperlerde zamanýn ayak izleriyle sancýlanýnca
Kirpiklerinden süzüyordu hakikat damlalarýný
Onlarca insanýn acýsýyla atarken kalbi…
(Kâ)kül –kir(pik )arasý
HarF tipi bir c/eza ah ile yazar kendini yüreðe
Ýçindeki çocuk kaldýrdýkça baþýný gökyüzüne
Kör kuyu güneþ /büyüyen taþ
Uzuyor uzadýkça bulutlarýn siyahý
Gözleri ah kümesi
Denk edilmiþ doluya tutuluyor gözbebekleri….
Kýlýktan kýlýða giriyorken umutlar
Rüzgarýn belini büktüðü gül hüznü ile
Kendi dilinde konuk türküler ayaklanýyordu halka halka
Isýrarak dilini susuyordu tarifsiz ve mesnetsiz ayrýlýða…
Yüklenip karamsarlýðý
El deðmemmiþ geleceðin geçmiþten farksýz yarýnlarýný
Hýzlý adýmlayýp aynadaki aksini
Bin umudu býçak aðzýnda býrakýyordu çaresiz….
Dudaklarýný yiyordu hêvî
Çatallý bir ýslýk k/aralýyordu sonra
Bir ses çýðlýk düþürüyordu
Çocukluðunun adýna…
Hançer d/okuyor dili/kim vurduya giden sevinçlerine…
Hêvî:Umut.