Çoktur isteðim hayattan Azla yetinmeyi bilmem, insaným ben… Hiç mutlu olamam Ne zaman kapýmý çalsa mutluluk, Paylaþmayý bilemem, insaným ben…
Yazarak geldim bu noktalara, Elim hep kalem tuttu, Sözcükler dilimi yuttu… Duygusallýk hat safham oldu, Herkese, her þeye katlanabilen Bir akl-ý yüreðe sahibim ve Hayatý kelimelere bozduran Minik ellerim var… Sevmesini bilen ezik bir kalbim var Herkesi sevebilirim kayýtsýz, bu týpký Yaradýlaný Yaradan’dan ötürü sevmek gibi…
ELÝS ÖZER 22:19 10*09*08 Sosyal Medyada Paylaşın:
Elis Özer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.