Denizin dalgasý oynuyor onunla sanki...
Yýllarýn aðlatamadýðý nasýrlý yürek
Býrakýyor sahipsiz bir sal misali gözyaþlarýný
Ve akýp giden bu yaþlarýn hesabýný bilen yok…
-----------------------------------------------------
Bilinçsizce yüzmek nedir bilmeyen,
Anlayamaz bu yalnýzlýktaki paniði…
Bir soluklanmak için durup da
Bakýnca kýyýya…
Uzaklýðýn ürkütücü paniði sarar da benliði,
Ürker balýktan, havadan, sudan!
Döner geri korkuyu dalýndan atmaya çalýþýp…
Dalga güler,
“Kolay mý beni yenmek!” der gibi…
Bir bakar kýyý yaklaþýr gibi
Bir bakar ki yokluklarda…
Ne tatlý ki þu can…
O kollar bu kadar güçlü müymüþ!
Batmadan güneþ,
Nefes nefese bir kadýn,
Denize daldýðý yerden çok uzak bir yerlerden
Çýkar kumsala
Tuzlu gözyaþlarýna karýþan denizin suyunu silerek yüzünden…
“Yaþamak ne güzelmiþ.” der;
Koþar adýmlarla
Can yoldaþýyla güneþlendiði þemsiyeyi arar;
“Ölmüþlerdir meraktan…” diye.
Umursamadan ayaðýna batan taþlarý
Bu sefer de
Karadan mücadeleye devam eder.
Birden durur,
Dünya durur sanki,
Taþ kesilir bedeni!
Görmüþtür þemsiyelerini,
Görmüþtür canda canýný
Ve görmüþtür onun hâlâ sele serpe güneþlendiðini…
Adam, yaklaþan ayak sesinden mi,
Üzerine sýçrayan kumdan mý
Rahatsýz olup
Açýnca gözlerini
Saatlerdir yaþam mücadelesi veren sevdiðine bakar
“Neden geç kaldýn?” der duyarsýzca…
Kadýn eðilir,
Havlusunu alýr
Ve sarýlýp kendine
Adamýn anlamsýz bakýþlarýný geride býrakarak
Güneþin battýðý yöne doðru gider
Çýplak ayakla
Ve çýrýlçýplak ruhuyla.
SERAP DEMÝRTÜRK