ATTİLÂ İLHAN' A SESLENİŞ

bu sabah Attilâ Ýlhan’ý gördüm;
yorgun yüreðimin þarkýsýný çalýyordu kuþlara.
ben Attilâ’ya seslendim,
Attilâ yaðmura.
’elimden tut yoksa düþeceðim’
’yoksa bir bir yýldýzlar düþecek’

ahh Atiila Ýlhan, ahh !
bir zaman olacak;
kuþlar ellerinde yýldýzlarla gelecek...
ve ben o karanlýk akþamýn derinliðinde,
sarayburnu’ndan geçip ,
mezarýna yýldýzlar serpeceðim!

sabah bitmiþti.
öðlendi!
sýcaklar Attilâ’yý özledi,
ben ’an gelir’ i.
an gelmiþti,
Attilâ ölmüþtü, hayýr hayýr ölmemiþti!
seyrediyordu þiirleri,
beni seyrediyordu,
ki ben o an ’sisler bulvarý’ndan geçiyordum,
’sisler bulvarý’ndan beni seven kadýnlarýn yanaklarýna doðru...

’sisler bulvarý’nda öðle ateþi,
pencere kenarýnda Firavun resmi ve önde Nemrud!
ben ne resimler gördüm Attilâ!
gözlerime deyince felaketim olan...
isyan ne Firavun’da saklý,
ne de iman Nemrud’ da!
ben , kendimi isyana saldým Ýlhan,
isyan kokan senin satýrlarýna...

maçka seni söylüyor,
güneþler seni...
sirkeci sana aðlýyor Ýlhan!
umut sana bakýyor,
ve yaðmur topraða akýyor, aðlayarak!

gel! tut ellerimden Attilâ!
þiirler yetim kalýyor...



YAÐMUR KAÇAÐI


elimden tut yoksa düþeceðim
yoksa bir bir yýldýzlar düþecek
eðer þairsem beni tanýrsan
yaðmurdan korktuðumu bilirsen
gözlerim aklýna gelirse
elimden tut yoksa düþeceðim
yaðmur beni götürecek yoksa beni


geceleri bir çarpýntý duyarsan
telâþ telâþ yaðmurdan kaçýyorum
sarayburnu’ndan geçiyorum
akþamsa eylül’se ýslanmýþsam
beni görsen belki anlayamazsýn
içlenir gizli gizli aðlarsýn
eðer ben yalnýzsam yanýlmýþsam
elimden tut yoksa düþeceðim
yaðmur beni götürecek yoksa beni

ATTÝLÂ ÝLHAN

Sosyal Medyada Paylaşın: